รีโมทคอนโทรลเป็นอุปกรณ์ส่งสัญญาณไร้สายที่ใช้เทคโนโลยีการเข้ารหัสดิจิทัลสมัยใหม่เพื่อเข้ารหัสข้อมูลปุ่ม และปล่อยคลื่นแสงผ่านไดโอดอินฟราเรดคลื่นแสงจะถูกแปลงเป็นสัญญาณไฟฟ้าโดยตัวรับสัญญาณอินฟราเรดของเครื่องรับ และถอดรหัสโดยโปรเซสเซอร์เพื่อแยกคำสั่งที่สอดคล้องกันเพื่อให้บรรลุข้อกำหนดการปฏิบัติงานที่จำเป็นสำหรับการควบคุมอุปกรณ์ เช่น กล่องรับสัญญาณ

ไม่แน่ใจว่าใครเป็นผู้คิดค้นรีโมตคอนโทรลเครื่องแรก แต่หนึ่งในรีโมตคอนโทรลรุ่นแรกสุดได้รับการพัฒนาโดยนักประดิษฐ์ชื่อ Nikola Tesla (1856-1943) ซึ่งทำงานให้กับเอดิสัน และยังเป็นที่รู้จักในฐานะนักประดิษฐ์อัจฉริยะในปี 1898 (สิทธิบัตรสหรัฐฯ เลขที่ 613809 ) เรียกว่า “วิธีการและเครื่องมือควบคุมกลไกการเคลื่อนย้ายยานพาหนะหรือยานพาหนะ”.

รีโมตคอนโทรลในยุคแรกสุดที่ใช้ในการควบคุมโทรทัศน์คือบริษัทไฟฟ้าสัญชาติอเมริกันชื่อ Zenith (ปัจจุบันถูกซื้อกิจการโดย LG) ซึ่งคิดค้นขึ้นในปี 1950 และเริ่มแรกเป็นแบบใช้สายในปี 1955 บริษัทได้พัฒนาอุปกรณ์ควบคุมระยะไกลแบบไร้สายที่เรียกว่า "Flashmatic" แต่อุปกรณ์นี้ไม่สามารถแยกแยะได้ว่าลำแสงมาจากรีโมทคอนโทรลหรือไม่ และจำเป็นต้องวางในแนวเดียวกันจึงจะควบคุมได้ในปี 1956 Robert Adler ได้พัฒนารีโมตคอนโทรลที่เรียกว่า "Zenith Space Command" ซึ่งเป็นรีโมตคอนโทรลไร้สายเครื่องแรกที่ทันสมัยเขาใช้อัลตราซาวนด์เพื่อปรับช่องสัญญาณและระดับเสียง และแต่ละปุ่มจะปล่อยความถี่ที่แตกต่างกันอย่างไรก็ตาม อุปกรณ์นี้อาจถูกรบกวนด้วยอัลตราซาวนด์ธรรมดา และคนและสัตว์บางชนิด (เช่น สุนัข) สามารถได้ยินเสียงที่ปล่อยออกมาจากรีโมทคอนโทรลได้

ในช่วงทศวรรษที่ 1980 เมื่ออุปกรณ์เซมิคอนดักเตอร์สำหรับส่งและรับรังสีอินฟราเรดได้รับการพัฒนา อุปกรณ์เหล่านี้ค่อยๆ แทนที่อุปกรณ์ควบคุมอัลตราโซนิกแม้ว่าจะมีการพัฒนาวิธีการส่งสัญญาณไร้สายอื่นๆ เช่น Bluetooth ต่อไป แต่เทคโนโลยีนี้ยังคงใช้กันอย่างแพร่หลายจนถึงปัจจุบัน